Zwaar

Het valt me zwaar, de laatste dagen. Iedere dag loop of fiets ik door de stad en zie ik dakloze mensen, jong en oud, man en vrouw, gebruiker en niet gebruiker en ze hebben 1 ding gemeen. Ze slapen allemaal buiten, in de verschillende parken in de stad, op banken in het centrum, op grasvelden in alleen een slaapzak, soms in een tentje maar vaak alleen in de kleding die ze dragen. Sommige lopen zonder schoenen, zelfs iemand met een rollator en aan velen zie je in eerste instantie niets. Ze hebben ook een gemeenschappelijke manier van geld verdienen, blikken en flessen verzamelen. Een noodzakelijk kwaad wat ze, of ze willen of niet, herkenbaar maakt, het maakt de armoede pijnlijk zichtbaar. Verschillende instanties proberen het leed te verzachten door een maaltijd te verstrekken en overdag onderdak te bieden in de verschillende inlopen in de stad en om half 5 sluit de laatste inloop en dan begint die ellenlange nacht weer. Als je dakloos bent is geen enkele nacht mooi genoeg om buiten te slapen. Wanneer neemt de Gemeente Enschede het besluit om de nachtopvang permanent open te stellen voor iedereen die buiten slaapt?

De groep buitenslapers groeit en wordt meer en meer divers en ik ben benieuwd naar de uitkomst van de telling die hier in Enschede begin november uitgevoerd gaat worden. Jammer genoeg niet de officiële ETHOS telling maar een telling uitgevoerd door een andere partij dan het Kansfonds en de Hogeschool Utrecht . Er zullen vast goede redenen zijn voor deze keuze al ben ik bang dat het de zuiverheid van de cijfers niet ten goede komt. Ook zonder telling is het steeds groter wordende probleem zichtbaar,

De oplossing om dakloosheid te beëindigen is er in de vorm van #HousingFirst of #WonenEerst beide manieren pleiten ervoor dakloze mensen eerst passend te huisvesten om daarna te inventariseren welke hulpvraag er is en daarop gericht actie uit te zetten. Uiteraard zijn er tegenstribbelende geluiden zoals er zijn geen huizen genoeg, waarom voorrang verlenen aan dakloze mensen, kunnen ze dat wel en meer van dit soort opmerkingen. Als je kijkt naar de leegstand dan staat 1 op de 10 kantoorpanden leeg, ongeveer 2 % van de totale woningvoorraad ook, ik zie hier mogelijkheden en niet alleen voor dakloze mensen. De reden om dakloze mensen voorrang te verlenen is voor mij een no-brainer, deze mensen ontberen het meest basale wat een mens nodig heeft om rust en stabiliteit te krijgen namelijk een dak. En als laatste, JA dakloze mensen kunnen heel goed zelfstandig wonen zoals is aangetoond in meerdere studies en onderzoeken. Onder andere de rapportage Rapportage Eerst een Thuis Utrecht en Housing First onderzoek Trimbos tonen aan dat het succespercentage boven de 80 % ligt.

Tot slot, voor iedereen die wel eens dakloze mensen op straat tegenkomt, zeg goedendag, geef gewoon wat aandacht. Die kleine dingen maken zo vaak het verschil en geeft het gevoel dat je gezien wordt.

Groet Frank

Ongelukkig

Alweer meer dan 2 weken geleden, 27 November, de wekker gaat om 5 uur. De avond ervoor het besluit genomen om de trein naar Hilversum te nemen in plaats van de auto. Lekker op tijd, onderweg nog even de pitch oefenen, kopje koffie en dan knallen met zijn allen, 400 mensen met allemaal hetzelfde doel voor ogen. 

Dakloosheid oplossen voor 2030, 0 daklozen in 2030 is een haast onmogelijke taak ,aar als we alle neuzen dezelfde kant op kunnen krijgen is het haalbaar. Allemaal gedachten die door mijn hoofd schieten, mooie gedachten, mooie doelen. Ik trek de deur achter me dicht en wandel richting station, de weg is dezelfde als die ik iedere dag naar mijn werk loop, het is donker en miezert een beetje maar niets kan mijn humeur bederven......en dan, stoeprand, voet zwikt, ik lig op de grond en voel pijn. Ik sta op en voel direct dat dat niet goed is, tierend strompel ik terug naar huis, maak mijn lief wakker en trek mijn laars uit. Mijn enkel lijkt wel een ballon. Eerst Willem bellen en Anke waar ik mee zou pitchen, verdrietig, teleurgesteld en boos leg ik de situatie uit. Anke blijkt ook ziek te zijn en heeft Valeria als vervanger. Er wordt voor mij ook een vervanger gezocht die mijn pitch gaat voorlezen, gelukkig is daar Thijs, hij wil het graag doen, wat een held! Wat een mooie hechte club zijn we met zijn allen.

Om half 10 mag ik naar de huisarts en dan gaat het snel, röntgen en direct door naar de gipskamer...gebroken enkel. De volgende ochtend word ik gebeld door de traumachirurg dat ik geopereerd moest worden omdat het een gecompliceerde breuk bleek te zijn. Hopelijk is de operatie 14 december en kan dan het herstel beginnen, hoe lang het gaat duren? geen idee..

Terugkomend op 27 november, het congres Eerst een Thuis, ik vond het zo gaaf dat ik daar mocht spreken en hoe baalde ik dat het niet door kon gaan. Daarom nog maar een keer de pitch.

NATUURLIJK ! Dakloze mensen zijn niet gemotiveerd om zelfstandig te gaan wonen.
NATUURLIJK ! Dakloze mensen moeten een woning eerst verdienen!

Dakloosheid is een serieus en ingewikkeld probleem dat steeds vaker voor komt en met de genoemde aannames gaan we dat niet oplossen.

Ik ben Frank Engelbertink en ben het bewijs dat er wel degelijk een oplossing is en in de komende minuten wil ik jullie daarover vertellen.
In 2011 raakte ik dakloos door een alcoholverslaving waardoor schulden ontstonden en ik de huur niet meer betaalde. Na een jaar dakloosheid, stoppen met drinken en wonen in een woon- werkgemeenschap van Emmaus werd ik geholpen door HousingFirst. Gewoon eerst een huis en daarna passende ambulante hulp, ja ik kreeg als dakloze een regulier huis in een reguliere wijk. Dit is volgens de Housing First methodiek de enige werkende manier om dakloosheid op te lossen. Daarna komen de achterliggende problemen aan bod, denk aan verslavingen geestelijke gezondheid. Dit zijn vaak oorzaken van dakloosheid.
Ik hoor jullie denken....gewoon een huis? En dat werkt? JA! Niet alleen ben ik het bewijs maar ook is wetenschappelijk aangetoond in tal van studies waaronder een onderzoek van het Trimbos instituut dat er een slagingspercentage is van 85 %. Hieruit blijkt dat Housing First niet alleen een grote daling van het aantal dakloze mensen laat zien (kijk bijvoorbeeld naar Finland) maar ook dat de kwaliteit van leven aanzienlijk verbeterd wordt. Ook zijn mensen met een stabiele woonplek eerder geneigd hulp te zoeken bij eerder genoemde problemen. Niet geheel onbelangrijk maar Housing First is naast effectief ook kostenbesparend op meerdere vlakken, denk aan gezondheid, justitie, hulpverlening en daardoor een vermindering van de belasting van openbare middelen.
Dakloosheid is het gevolg van ingrijpende gebeurtenissen en moeilijke beslissingen, traumatische ervaringen en grote problemen. Verbroken relaties, verlies van werk, verslaving of psychische problemen, problemen waar we allemaal mee te maken kunnen krijgen en daarom kunnen en mogen we dakloze mensen niet als ongemotiveerd stigmatiseren, maar we moeten naast ze gaan staan en ze de kans geven weer een leven op te bouwen.
Kortom! Zijn dakloze mensen niet gemotiveerd om zelfstandig te gaan wonen en moeten ze een woning eerst verdienen? Housing First bewijst het tegendeel en laat zien dat dakloze mensen wel degelijk gemotiveerd zijn om hun problemen op te lossen en weer een volwaardig leven kunnen hebben. Het is een effectieve en menswaardige manier om de ergste schending van het recht op wonen te beëindigen. Dus laten we stoppen met vooroordelen en ons richten op het landelijk implementeren van Housing First om dakloosheid op te lossen.

Liev groet Frank